Odruchy pierwotne pojawiają się u maluchów w pierwszych tygodniach życia – są niezależne od woli dziecka i są reakcją na bodźce, które go otaczają. Stopniowo przekształcają się w coraz bardziej zaawansowane umiejętności motoryczne. Wczesne odruchy zapewniają swego rodzaju trening dla wielu aspektów późniejszego funkcjonowania. Rozwój mózgu niemowląt w pierwszym roku życia powoduje, że połączenia z wyższymi partiami mózgu stają się silniejsze, a odruchy pierwotne są stopniowo zastępowane przez bardziej dojrzałe wzorce reakcji – odruchy posturalne. Te odruchy wspierają kontrolę równowagi, postawy i ruchu w środowisku opartym na oddziaływaniu grawitacji. Ich rozwój znajduje odzwierciedlenie w rosnącej możliwości niemowlęcia do kontrolowania swojego ciała, postawy oraz ruchów dowolnych. W późniejszym okresie czasu pozwalają na w pełni prawidłowy rozwój i funkcjonowanie dzieci.
Jeśli odruchy pierwotne nie wygasną w odpowiednim czasie, a odruchy posturalne nie wykształcą się do czasu, kiedy dziecko osiągnie wiek szkolny, to mogą one kolidować z rozwojem bardziej złożonych umiejętności. I mogą powodować ogólnorozwojowe problemy. Warto sprawdzić, czy odruchy pierwotne zaniknęły w odpowiednim czasie, a u dzieci starszych warto przeprowadzić badanie metodą INPP, jeśli zauważymy jakieś problemy natury ogólnej, niekoniecznie rozwojowej.
Metoda INPP zajmuje się zagadnieniem dojrzałości neuromotorycznej, czyli występowaniu zbioru wczesnych (pierwotnych) odruchów powyżej 6 miesiąca życia (ostatecznie powyżej 12 miesiąca życia) w połączeniu z brakiem lub niedojrzałością odruchów późniejszych (posturalnych) powyżej wieku trzech i pół roku. Oznacza to, że Centralny Układ Nerwowy nadal funkcjonuje odruchowo, co już nie powinno występować u dziecka w pewnym wieku. Dojrzewający układ nerwowy stopniowo powinien coraz bardziej świadomie i dowolnie planować ruch dużych części ciała i robić to bardziej precyzyjnie. O opóźnieniu można mówić tylko wtedy, gdy nie występuje uszkodzenie centralnego układu nerwowego, ani choroba degeneracyjna mózgu.
Co może wskazywać na konieczność przeprowadzenia diagnozy i terapii metodą INPP:
- Zaburzenia koordynacji ruchowej i równowagi (na rowerze, podczas pływania, podczas zabaw ruchowych itp.)
- Obniżona zdolność koncentracji i utrzymywania uwagi
- Nieustalona lateralizacja
- Choroba lokomocyjna
- Nieumiejętność usiedzenia w miejscu
- Nieumiejętność milczenia
- Trudności w nauce czytania , pisania
- Trudności w nauce matematyki (pomimo normy intelektualnej)
- Trudności z nauczeniem się odczytywania czasu z zegara ze wskazówkami
- Obniżona koordynacja wzrokowo-ruchową
- Problemy z mową i artykulacją
- Zaburzenia integracji sensorycznej
- Rozbieżność pomiędzy pracami pisemnymi i wypowiedziami ustnymi
- Nieprawidłowa pozycja podczas siedzenia
- Problemy z utrzymaniem moczu w nocy powyżej 5-go roku życia
- Lęki
Zapraszamy na diagnozę odruchów pierwotnych INPP Diagnoza dojrzałości neuromotorycznej wg Sally Goddard-Blythe do Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej Tutti!
Diagnoza opiera się na szczegółowym wywiadzie, wypełnieniu kwestionariusza INPP oraz całej baterii testów oceniających szczegółowo rozwój fizyczny dziecka. Diagnozę wykonujemy u dzieci od 5,5 roku życia. Składa się ona z 3 spotkań (każde trwa 1h) – dwa diagnostyczne oraz jedno z przekazaniem raportu z wynikami oraz ewentualnym instruktażem dotyczącym rozpoczęcia terapii/ zestawem ćwiczeń do wykonywania w domu. Postępy w terapii i modyfikację ćwiczeń przeprowadzane są co około 8 tygodni – pod warunkiem regularnego wykonywania ćwiczeń w domu. Wizyta kontrolna trwa około 45 – 60 minut.
Cennik i szczegóły dostępne na stronie Poradni Tutti.