Ostatnio pisaliśmy dla Was o formach pracy WWR, dziś krótko chcemy opowiedzieć Wam o metodach pracy, jakie są stosowane w czasie prowadzenia terapii dla dzieci ze Wczesnym Wspomaganiem Rozwoju. Metody pracy są różne – jedne sprawdzą się lepiej, inne gorzej. Nie dlatego, że są nieskuteczne, a dlatego że każdy z naszych maluszków objętych programem WWR jest inny i ma innego typu problemy.
Pedagogika Montessori
Zaczniemy od naszego wzoru do naśladowania, nieustającej inspiracji i źródła pomysłów na absolutnie wszystko, czyli Marii Montessori i stworzonej przez nią pedagogiki, która doskonale sprawdza się po dziś dzień w pracy z najmłodszymi dziećmi. Maria Montessori swoją metodę pedagogiczną testowała, pracując z dziećmi niepełnosprawnymi, z zaburzeniami rozwojowymi, następnie przełożyła ją na pracę z dziećmi w pełni zdrowymi. Jak widać to jedna z lepszych metod pracy wśród dzieci z zaburzeniami rozwojowymi. Podstawową formą nauki jest tutaj zabawa i indywidualne zdobywania doświadczeń przez dziecko. Dziecko pracuje samo, wybierając to, co go interesuje, co pobudza jego ciekowość i sprawia radość, satysfakcję. Nauczyciel jest przewodnikiem, który prowadzi dziecko, przygotowuje zadania, pokazuje i czuwa nam całością. Metoda Montessori to ładnie nazwana wychowanie kosmiczne, które pozwala na poszerzanie zainteresowań otaczającym światem, pozyskanie wiedzy związanej z przyrodą, czy kształtowanie określonych podstaw wobec otaczającego świata.
Cele pracy metodą Montessori:
wspieranie indywidualnego rozwoju dziecka
porządkowanie bodźców, doznań i doświadczeń
nauka komunikacji międzyludzkiej
nauka pojęć, które są pomoce w opisywaniu świata
ćwiczenia motoryki małej i dużej
rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej, przestrzennej
wielozmysłowe doświadczenia
Metoda Dobrego Startu
Metoda Dobrego Startu to jedna z naszych ulubionych. Mimo że opracowana w latach 60, na wzór francuskiej metody pracy Le Bon Depart Thea Bugnet, nadal sprawdza się w pracy z dziećmi doskonale. To połączenie słuchu, wzroku i ruchu. Zajęcia prowadzona są z elementami, które odpowiadają tym elementom: element słuchowy – piosenka, element wzrokowy – wzór graficzny, element ruchowy – ruch, który jest zharmonizowany z piosenką i grafiką. Czyli mówiąc bardzo prosto, to wykonywanie pewnych ruchów w czasie odtwarzania wzorów graficznych, zharmonizowanych z piosenką. Głównym założeniem w tej metodzie pracy jest jedoczesne rozwijanie funkcji językowych i spostrzeżeniowych. Metoda ta świetnie nadaje się do nauki i przyswajania języków obcych, bowiem łączy w sobie umiejętność słuchu, wzroku i ruchu, który jest pomocny w opanowaniu nowego słownictwa.
Cele pracy Metodą Dobrego Startu:
kształcenie orientacji w schemacie i przestrzeni
usprawnienie czynności wzrokowych, słuchowych i kinestyczno-ruchowych
rozwój motoryczny
osiągnięcie większej harmonii rozwoju psychoruchowego
współdziałanie funkcji intelektualnych (mowa i myślenie) i funkcji instrumentalnych (spostrzeżenie, ruch)
Dziecięca matematyka Gruszczyk-Kolczyńskiej
Wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci jest kluczowe. Kiedy myślimy o matematyce, myślimy o nauce. Jednak dziecięca matematyka to dobra zabawa, dzięki której kształtują się pojęcia matematyczne. Tworzy się budulec, z którego następnie dziecko tworzy. Tworzy pojęcia i umiejętności, rozwija myślenie, hartuje dziecięcą odporność i uczy się, jak pokonywać trudności. Podczas tych zajęć dziecko próbuje określić swoje spostrzeżenia, dostrzec sens wykonywanych czynności i przewidzieć ich skutki. Wszystko dzięki matematyce!
Cele dziecięcej matematyki:
koncentracja uwagi
metoda jest pomocna, by dostrzec to, co ważne i istotne wokół
kształtowanie orientacji przestrzennej
umiejętność skupienia uwagi na prawidłowościach i korzystanie z nich w różnych sytuacjach
umiejętność liczenia (na palcach, liczenia konkretnych przedmiotów, dodawania, odejmowania, liczenia w pamięci)
poznanie pojęć geometrycznych
odporność emocjonalna
możliwość i zdolność wysiłku umysłowego
Pedagogika zabawy
Czy może być coś lepszego niż zabawa?! Absolutnie nie! Pamiętajcie, że dzieci najwięcej uczą się przez zabawę. Tak poznają świat. Doświadczenia austriackich pedagogów zostały przeniesione na grunt polski i definiowaniu zabawy jako czegoś, co daje przyjemność, wyzwala kreatywność, pozwala na poznanie nowych wartości czy zdobycie wiedzy. W pedagogice zabawy wykorzystuje się różne metody rozluźniające, ruchowe, twórcze jak taniec, śpiew, plastyka, drama.
Cele pedagogiki zabawy:
nawiązywanie kontaktu
współpraca
zacieśnianie więzi i budowanie relacji
kreatywność
budowa samoświadomości
Zabawy materiałami nieustrukturowanymi
To kolejna z propozycji metod pracy przy WWR. Rozwój zmysłu dotyku jest niezwykle ważny dla harmonijnego rozwoju psychoruchowego dziecka. Dotyk to przecież jedno z pierwszych doznań dziecka, doświadczanych zaraz po urodzeniu. To ważna forma kontaktu z otoczeniem, to budowanie bezpieczeństwa, poznanie własnego ciała i świata zewnętrznego. Stymulować rozwój możemy na różne sposoby:
poprzez zróżnicowane zabawki – forma, kształt, wielkość
poprzez różne faktury, grubości, szorstkości i gładkości powierzchni
wykorzystując materiały sypkie, jak ziarna, kasztany, piasek, masa solna, ciastolina do zabawy
małe przedmioty i mała przestrzeń, co pozwala na ćwiczenie chwytu
skrzynki dotykowe, zabawki manipulacyjne, wszelkiego rodzaju nawlekania, sortowania przedmiotów, przerzucania małych przedmiotów do małych dziur
Sala Doświadczania Świata
To bardzo ważny element terapii WWR, który pozwala na doświadczanie świata wszystkimi zmysłami poprzez relaks i wyciszenie. To stała praca nad percepcją, budowanie poczucia radości, bezpieczeństwa, zaufania, a także komunikacja poprzez dostarczanie określonej ilości jakościowych bodźców sensorycznych, które pobudzają zmysły do działania. To po prostu nauka życia przez życie.
Cele
wywołanie zaplanowanych wrażeń i uczuć
gromadzenie nowych doświadczeń
poprawa percepcji
ćwiczenia precyzji ruchowej
rozwijanie wrażliwości dotykowej
zmniejszenie lęku przed dźwiękami
koordynacja słuchowo-ruchowa
spostrzegawczość wzrokowa
ćwiczenie pamięci wzrokowej i pamięci zapachowej
Mandala
Na koniec ciekawostka. Od jakiegoś czasu technika plastyczna zwana mandalą jest coraz częściej stosowaną metodą pracy z dziećmi. To rysunek na planie koła, który pomaga skupić uwagę, powoduje wyciszenie i odprężenie, łagodzi napięcie emocjonalne, pomaga wyrazić myśli, uczucia, uczy konsekwencji i wytrwałości w działaniu, rozwija wyobraźnię i stymuluje kreatywność.
Jak pracujemy z mandalą – za pomocą wielu środków artystycznego wyrazu, za pomocą farb, kredek, plasteliny, ale też pracując z kaszą, ryżem czy przyprawami. Koła możemy wyklejać także tkaninami, a same one nie muszą być szkicem, a przykładowo płytą CD.
Przedstawiliśmy Wam dziś wielość metod pracy z dziećmi wymagającymi wspomagania w edukacji, ale co istotne, absolutnie każda z tych metod pracy doskonale sprawdzi się wśród dzieci pełnosprawnych. Stosując tak zaawansowane metody w pracy z dziećmi, pomagamy im poznawać świat, stawać się lepszymi ludźmi i dbamy o ich wszechstronny rozwój.
PRZECZYTAJ TAKŻE
